JIJ ZOEKT LEUK WERK ? WIJ HEBBEN HET !

2025-03-31

Paardenproject - een gemiddelde ochtend

Paardenproject

Toen ik een tijdje terug op zoek was naar een passende dagbesteding, kwam ik Samen
Precies Goed tegen. Al gauw viel mijn oog op het stukje “paardenproject”, dat trok natuurlijk
direct mijn aandacht, gezien het feit dat ik al vanaf jongs af aan dol ben op paarden. Vanaf
de eerste keer dat ik mee mocht naar de paarden was ik al overtuigd: Dit is 100% mijn ding!
We gaan in totaal vier ochtenden per week met een klein groepje naar de locatie waar de
paarden in de wei staan, dit is dichtbij de locatie waar de dagbesteding zit. Rond 9.30
vertrekken we.

Bij aankomst is het eerst tijd om de spullen bij elkaar te zoeken. We nemen altijd een aantal
bakjes met eten mee voor de paarden die wat extra’s mogen hebben. De tas met halsters en
borstels gaat ook mee. Dan gaan we richting de wei waar de paarden staan. Het zijn
allemaal fjorden, op twee Shetlanders na. Vaak staat Prinses (de oudste van de twee
Shetlanders) al op ons te wachten, die heeft nog wel eens een ondeugende bui en duikt dan
onder het draadje door. Al hinnikend staat ze heen en weer te draaien achter het hek: “eten!”
Prinses krijgt dan als eerst haar bakje met wat extra eten, want op haar oude dag heeft ze
wat aanvulling nodig op het beschikbare hooi en gras. 

Afhankelijk van het weer, geeft Marieke de paarden hooi in het weiland, of in de ruif. 
Zodra de paarden dan bezig zijn met eten, kunnen wij beginnen met mesten. In de wintermaanden, 
of wanneer het erg nat is, staan de paarden het grootste deel van de dag in en rondom de twee containers die daar
staan en de ruif. Daar is dan ook het meeste te mesten voor ons. Zodra het weer wat beter
is, verplaatsen de paarden zich al snel naar het weiland. Dan kunnen wij ook het weiland
mesten. Met een hooivork en kruiwagen ruimen we het weiland weer een beetje op.
Ondertussen verzamelen de paarden die een extraatje krijgen zich bij de voorkant, de een
wat enthousiaster dan de ander. Alle paarden die een extraatje krijgen, krijgen een halster
om en mogen vervolgens mee achter het draadje om te eten.

Zodra alle paarden op hun plekje staan, is het tijd om te poetsen. Het verschilt hoe vies de
paarden zijn geworden, maar een poetsbeurt kan nooit kwaad. In het voorjaar beginnen alle
paarden enorm te verharen. Vooral Sallie, de oudste fjord van het stel, raakt plukken tegelijk
kwijt. Gelukkig groeit het ook allemaal weer aan hoor . Iedereen heeft dan wel een paard
dat ze kunnen poetsen als ze dat willen.
Nadat de paarden weer mooi schoon zijn, is het tijd om aan het werk te gaan! Dit kan
verschillende dingen betekenen, afhankelijk van het weer, en hoeveel je zelf denkt te
kunnen en willen doen. Daar wordt gelukkig in alle rust over meegedacht.
Als het hard geregend heeft of gevroren, is de bak, waarin we normaal gesproken werken,
niet goed genoeg om in te kunnen werken. Afhankelijk van wat de groep wilt, gaan we dan
vaak een stukje wandelen met de paarden aan de hand langs het water. In overleg neem je
dan wel of niet een paard mee. Dit is een heerlijk en mooi stuk om te lopen, dus dat doet
een mens al snel goed. Het is ook nog eens enorm goed voor de paarden, want zo wennen
zij aan een nieuwe omgeving en andere prikkels.

Als de bak wel werkbaar is, zijn er een aantal opties.
Ten eerste is er grondwerk. Dit betekent dat je zelf in de bak staat en het paard
aanwijzingen geeft. Op deze manier kun je door middel van lichaamstaal, houding en je
eigen gedrag beïnvloeden wat het paard doet. Dit is enorm goed voor het paard, die dan aan
zijn/haar beweging komt, maar ook is dit heel belangrijk voor onderling respect en
vertrouwen. Zo merk je dat, des te vaker je dit doet, des te minder aanwijzingen je hoeft te
gebruiken om eenzelfde reactie uit je paard te krijgen. Ik merk zelf altijd dat ik elke keer ook
weer wat nieuws leer; over mezelf of over het paard. Als ik onrustig ben, is het paard ook
snel onrustig. Dan zie je ook echt dat het een enorme spiegel is voor je eigen gevoel en
gedrag. En deze manier van werken werkt voor mij vaak erg rustgevend en geeft veel
afleiding, wat ik zelf heel fijn vind.

Daarnaast doen we ook regelmatig aan rijden, vooral sinds Marieke haar
instructeursopleiding heeft afgerond! Afhankelijk van of je al kunt rijden of nog beginnend
ruiter bent, wordt er bepaald wat je doet. Omdat ik zelf al zo’n 16 jaar aan paardrijden doe,
heb ik de ruimte om wat vrijer te rijden. Dit doe ik het liefste met Harry, één van de twee
paarden van Marieke. Harry en ik zijn goede vriendjes en een fijn team, al zeg ik het zelf.
Marieke geeft netjes instructies en houdt alles goed in de gaten, sommigen rijden zonder
longeerlijn (een soort lang touw waar het paard aan vast kan worden gezet), sommigen met.
Hoe veel je aandurft om te doen wordt in goed overleg met jou besproken en je zal gelukkig
nooit iets hoeven doen wat je niet ziet zitten. Als je denkt “vandaag even niet rijden”, dan kan
je ook gewoon een paard meenemen naar de bak en die lekker laten grazen op het groene
gras, of grondwerk doen in plaats van rijden.

We nemen ook altijd een koffietas mee naar de paarden. Hier zit drinken in en daardoor kan
je tussendoor gewoon lekker wat te drinken nemen. En als je even pauze wilt, kan dat
eigenlijk altijd.

Ergens tussen 11.00 en 11.30 is het tijd om de paarden weer mee terug te nemen naar het
weiland. Dan halen we daar de halsters los en laten we ze lekker weer teruggaan naar de
kudde. Dan is het nog even aan ons om op te ruimen, de bakjes af te spoelen, alles netjes
terug te leggen op z’n plek en alvast het eten voor de paarden klaarmaken voor de volgende
dag. Nadat alles is afgesloten, is het voor ons weer tijd om terug te gaan naar de
dagbestedingslocatie.

Al met al is dat hoe het paardenproject er een beetje uitziet! Als je het mij vraagt: ik ben er
enorm blij mee en dankbaar voor, het biedt mij zoveel meer dan alleen dagbesteding.

Credits; Roos